نخستین دیدارم با ادوارد شواردنادزه به زمستان سال 1369 در مسکو برمی گردد. او آخرین وزیر امور خارجه شوروی سابق بود. با آقای نوبری سفیر جمهوری اسلامی ایران در شوروی به دیدارش در وزارت خارجه رفتیم. سفرم به مسکو به دعوت همتای شوروی من، آقای پطروفسکی معاون امور بین الملل وزارت خارجه صورت پذیرفت. در اتاق ملاقات بودیم که آقای شواردنادزه وارد شد و با او به زبان روسی سلام و احوال پرسی کردم.
در خطه شمال ایران بدلیل حضور طولانی روس ها برخی از مردم برخی کلمات روسی را می دانند. و حتی برخی اسامی در برخی مناطق به زبان روسی ذکر می شود. شواردنادزه اظهار داشت: «خوب کلمات روسی را تلفظ می کنید». گفتم: «من دو بار با شوروی همسایه هستم. یکی به حساب ایران و دیگری به حساب مازندران که هم مرز با شماست و لذا چند کلمه ای به روسی بلدم».
دومین دیدارم با ادوارد شواردنادزه در منزل شخصی اش در تفلیس و در سفرم به گرجستان صورت گرفت. خسته از سالهای طولانی مسئولیت در امپراطوری شوروی سابق و در زادگاهش گرجستان بویژه در سالهای جنگ داخلی و رخنه غرب در این کشور.
در ملاقات دوم، خاطره آن سفر و گفتگوی فیمابین را به یادش آوردم. چند ماه بعد نسخه ای از کتاب خاطراتش را که از چاپ در آمد با دست نویس خود برایم فرستاد.
