بی‌محابا ولی حساب شده و منطقی به میدان رفتم. غربی‌ها معمولا پس از هجمه‌های خود به ارزیابی عکس‌العمل‌های طرف مقابل می‌پردازند و رفتار و حرکت بعدی‌شان را براساس آن تنظیم می‌کنند...

آقای هاشمی را باید با تمام کارهای مثبتی که انجام داده و اشکال‌هایی که بر او مترتب است مانند سیاستمداران دیگر مورد ارزیابی قرار داد.

آقای بان کی مون مثل اکثر موارد خاکی زد و از وجود نگرانی‌هایی در مورد ایران، بازداشتی‌ها، بهائی‌ها، هسته‌ای، حقوق بشر شروع کرد. تنها نکته مثبت او نقش مهم ایران در منطقه و آمادگی اعلام شده برای حل مشکلات بود...

با آقاي ميرابوطالبي (سفیر در فرانسه) تلفنی احوالپرسی شد. وی گفت در ميانه دو طرف به مشت خوردن مشغوليم. گفتم جنابعالي بايد بزنيد! منظور از دو طرف، وزارت خارجه فرانسه و دفتر سیاسی سارکوزی بود...

سخنرانی آقای احمدی نژاد بر سیاق نطق های چهار سال گذشته ایشان بود. تداوم حضورهای اینگونه ای باید در زمان و موقعیت مناسبی مورد ارزیابی و بازنگری قرار گیرد...

آقاي لولا داسیلوا رئیس جمهور برزیل از روابط آقاي احمدي‌نژاد با اوباما پرسيد و خودش توضيح داد كه به نظر من روابط ايران و آمريكا نبايد در انزوا بماند و اين گفت‌وگو بايد صورت پذيرد...

آقای آل حبیب (معاون نمایندگی در نیویورک) گفت كه نخست‌وزير استرالیا مایل است چند دقیقه شما را ببیند. حدس زدم می خواهد نکته ای در رابطه با حقوق بشر را مطرح نماید. پذیرفتم و او به سراغ ما که در گوشه ای از سالن بودیم آمد...

دو هتل در نیویورک كه بخشي از برنامه‌ها در آنجا تدارك ديده شده بود، بعدازظهر جمعه چك‌های دریافتی برای هزینه ها را برای نمایندگی {جمهوری اسلامی در نیویورک} پس فرستاده و عذرخواهي كردند...

مجموعه نوشتار پیش رو مربوط به یادداشت های روزانه سفر سال 1388 شمسی به نیویورک است که در همان ایام به نگارش درآمده و حاوی جزئیات کاری در قالب یک سفرنامه 14 روزه است که علیرغم اختصار در نگارش ناگزیر طی چند قسمت منتشر خواهد شد.

دبیر کل سازمان همکاری اسلامی پیش از شروع گفتگوهای رسمی و موضوعی خطاب به آقای احمدی نژاد اظهار داشت: «مرحوم پدرم همیشه به من توصیه می کرد اعتدال در حرکت لازم است» و بعد به فارسی اضافه کرد...